geleceğin en iyi unity developer'ı

fındık bırt

unofficial tohat destanıdır

Buzun ve gölgenin saltanatında, Sonu gelmek bilmeyen kışın en acımasız zamanında, 1031’in Ekiminde Tohat kendi son nefesini vermek için çırpınmaktaydı. Geceler daha da uzuyor, yıldızlar daha soluk parlıyor, gündüzler daha da kısalıp azalıyordu… Soğuk, kemiklerin iliklerine kadar işliyor, kalpleri buza çeviriyordu. Hayvanlar birbirinin ardınca cansızlığa gömülüyor, çocuklar kanlı öksürükleri arasında zor nefes alabiliyor, yaşlılar kendi gölgelerinde, kendi hatıralarında yitip gidiyordu.

Tanrı -eğer varsa- yüzünü bu topraklardan çevirmiş, halkın yakarışlarına kulaklarını tıkamıştı. Mali -o kadim ve lanetli varlık- buza zincirlenirken kendi acısını insanlığa saçmayı seçti. Her yeşil parıldayışında göğü yaran o ışıltı, halkın ruhunda daha fazla umutsuzluğun, daha fazla çürümenin tohumlarını ekiyordu.

Turhal’ın bira evinde gümüş halkaların ve değerli kürklerin hatırına bu lanetten halkı temizleme yemini eden birkaç ruh ortaya çıktı. Lakin bu, kahramanlıktan çok umutsuzluğun ve zorunlu fedakârlığın yoluydu. Ben de bu kadim buzulun kalbine, daha önce hiçbir insanın dokunmadığı o ıstıraplı mağaralara, tek başıma ve hiçbir kılıcın, hiçbir kalkanın yetmediği bu derinliklere indim.